تنگی کانال نخاعی

درد مزمن پشت یک مشکل بزرگ برای میلیون‌ها نفر از افراد بزرگسال است. در حال حاضر تخمین زده می‌شود که حدود 75 درصد از همه افراد یک دوره درد پشت مقاوم را در زندگی خود تجربه خواهند کرد، 1 تا 2 درصد از فشار شدید ریشه عصب رنج می‌برند و 3 تا 5 درصد افراد مبتلا به فتق دیسک می‌شوند. تنگی کانال نخاعی (Spinal stenosis) نیز از عواملی است که در ایجاد درد پشت مداخله می‌کند. تنگی کانال نخاعی یک اختلال است که در اثر تنگ شدن کانال یا مجرای نخاعی ایجاد می‌شود، کانالی که اعصاب از آن عبور می‌کنند و از بالا تا پایین در مرکز پشت بدن کشیده شده است. از آنجایی که تنگی کانال نخاع، ناشی از تراکم فشار اضافی بر روی نخاع و اعصاب پشت است، معمولا باعث کمر درد، سیاتیک و سایر مشکلات عصبی می‌شود. در اکثر افراد علائم تنگی نخاع در ناحیه کمری پشت و گردن ظاهر می‌شود، اما بعضی دیگر از افراد نشانه قابل توجهی از این مشکل تجربه نمی‌کنند. تنگی کانال نخاع، همچنین ممکن است به علت آسیب‌دیدگی اعصابی که به بخش پایینی بدن متصل هستند منجر به مشکلات مربوط به کنترل مثانه یا روده بشود. اگر‌چه درمان‌های معمول برای تنگی کانال نخاع، شامل مصرف دارو برای کاهش التهاب یا درد خفیف (و گاهی اوقات در موارد شدید جراحی ستون فقرات) است، اما درمان‌های طبیعی از قبیل ورزش، کشش، فیزیوتراپی و استفاده از روش‌های گرما یا یخ در منطقه دردناک نیز می‌تواند بسیار موثر باشد.

ستون مهره‌ها ستونی از 26 استخوان کوچک در پشت ماست که ما را قادر می‌سازد مستقیم بایستیم، راه برویم، اشیا را بلند کنیم و خم شویم. تنگی کانال نخاعی، اغلب در اثر فرسایش و سایشی که به دلیل بالا رفتن سن است ایجاد می‌شود و بخشی از بیماری دیسک دیژنراتیو که باعث ضعف استخوان‌ها و اسیب‌دیدگی غضروف‌های ستون مهره‌ها می‌شود، می‌باشد. اگر‌چه معمولا افراد مسن بیشتر به تنگی کانال نخاع مبتلا می‌شوند، افراد میانسال نیز ممکن است این وضعیت را تجربه کنند. درصد کوچکی از افراد جوان نیز به صورت وراثتی با تنگی کانال نخاع متولد شده‌اند که باعث ایجاد محدودیت در تحرک آن‌ها می‌شود.

دلایل ایجاد

عبارت تنگی کانال (Stenosis) به‌معنای تنگ‌شدن غیر طبیعی یک مجرا در بدن است. در مورد تنگی کانال نخاعی،تنگ شدن در کانال استخوانی‌‌ای که اعصاب نخاعی درآن قرار‌دارند اتفاق می‌افتد. افراد سالمند (معمولا 50 سال و بالاتر) با ضعف مفاصل و رباط ‌های پشت، و فرسودگی دیژنراتیو غضروف‌، اکثرا به تنگی کانال نخاع مبتلا می‌شوند. بعضی تحقیقات نشان داده که سالمندانی که به تنگی کانال نخاع دیژنراتیو در ناحیه کمری ستون مهره‌ها مبتلا هستند، در حدود 13 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند. بعضی از اختلالات رایج که می‌توانند باعث تنگی کانال نخاع شوند و یا همزمان با این عارضه رخ‌می‌دهند عبارتند از:آرتروز یا بیماری مفصلی دژنراتیو، آرتریت ‌‌‌روماتوئید یا روماتیسم مفصلی، درد عصب سیاتیک، آسیب‌های ستون فقرات یا تومورها و بیماری‌های ژنتیکی که بر استخوان‌های پشت تاثیر می‌گذارند(بیماری پاژه استخوان). تنگی کانال نخاع می‌تواند قسمت‌های مختلفی از ستون فقرات را درگیر کند. این مشکل هنگامی که در قسمت پایینی ستون مهره‌ها ایجاد شود، تنگی کانال نخاع کمری نامیده‌ می‌شود، در حالی که تنگی کانل در گردن، تنگی نخاع گردنی نامیده می‌شود.

تنگی کانال در کمر: در تنگی کانال نخاع کمری، ریشه‌های عصبی در پایین ستون مهره‌ها تحت فشار قرار گرفته، و ممکن است علایمی مشابه به درد سیاتیک ایجاد کرده و بر باسن و پاها اثر بگذارد. گاهی اوقات تنگی کانال نخاع کمری، جریان خون را به قسمت‌های پایینتر بدن کاهش می دهد، که به نام لنگش عصبی نامیده می‌شود. در حدود 75 درصد موارد تنگی کانال نخاع، در ناحیه پایینی پشت (ستون فقرات کمری) ایجاد‌ می‌شود.

تنگی کانال نخاع گردنی: باعث درد در گردن و دیگر مشکلات عصبی می‌شود. وقتی فشار روی نخاع در گردن شدید می‌شود، ممکن است مشکلات جدی‌ای از جمله ضعف شدید یا حتی فلج ایجاد شود که اغلب فورا به جراحی نیاز دارد.

تنگی کانال نخاع سینه‌ای: مورد نادری است و قسمت میانی و بالاتر ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می‌دهد. شیوع این نوع تنگی کانال نخاع نسبت به دو نوع دیگر بسیار کمتر است، زیرا قفسه سینه، این منطقه از پشت را پایدارتر و محدوده حرکتی آن را کمتر می‌کند.

تنگی کانال اولیه یا اکتسابی

پزشکان برای دسته بندی تنگی مجرای نخاعی دو روش دارند. گروه اول را ابتدایی می نامند، بدین معنا که ‏شما از زمان تولد مبتلا به آن بوده اید و به عنوان نقص از ابتدای تولد تلقی می شود. در برخی افراد، مجرای ‏نخاعی از همان هنگام تولد درمقایسه با سایرین، تنگ تر و باریک تر است و ممکن است تا اواخر زندگی ‏مشکلاتی را نشان ندهد. به این شکل از تنگی مجرای ارثی، سندروم پایه کوتاه اطلاق می شود. این بیماران ‏بسیار مستعد ابتلا به تنگی مجرا در میانسالی می باشند.‏ تنگی مجرای نخاعی ابتدایی، به ویژه در مقایسه تنگی مجرای نخاعی اکتسابی، رایج و متداول نیست.‏
تنگی مجرای نخاعی اکتسابی، نتیجه بیماری یا آسیب به ستون فقرات است که در ادامه به انواع اصلی آن ‏اشاره خواهد شد.‏

علل ایجاد تنگی کانال اکتسابی

علت اصلی تنگی مجرای نخاعی اکتسابی، فرسایش و سایش مهره های ستون فقرات به دلیل افزایش سن ‏است. در حقیقت متداول ترین علت مستقیم تنگی مجرای نخاعی، «آرتروز» است که در پی آن، غضروف ‏محافظ مفصل ها به همراه افزایش سن شروع به تحلیل می رود.‏
در افراد جوان، غضروف نرم است. با افزایش سن و پیرتر شدن، غضروف سخت شده یا ممکن است به طور ‏کامل فرسوده شود که در نتیجه استخوان ها بر روی یکدیگر ساییده می شوند. بدن به سایش استخوان ها ‏بر روی یکدیگر از طریق تولید زوائد کوچک استخوان موسوم به برآمدگی استخوانی» (استئوفیت) واکنش ‏نشان می دهد. این واکنش تلاشی برای محدود کردن حرکت و در نتیجه محدود کردن درد ناشی از سایش ‏استخوان ها بر روی یکدیگر می باشد.‏
این مطلب نسبتاً صحیح است: اگر شما کمتر حرکت می کردید، احتمالا درد شما هم کمتر می بود. با این ‏حال شما نمی توانید کاملا دست از تحرک بردارید و حرکت کم هم موجب کاهش کیفیت زندگی شما می ‏شود. بعلاوه، این برآمدگی های استخوانی می تواند باعث ایجاد درد دیگری در شما شود. این بر آمدگی ها ‏می توانند در ستون فقرات موجب تنگ شدن مجرای نخاعی (که تنگی مجرای نخاعی است) شده و در ‏نتیجه به نخاع یا ریشه های عصبی شما فشار وارد شود.‏

علاوه بر آرتروز، پیشروی تنگی مجرای نخاعی می تواند به دلیل مشکلات ناشی از دیسک بین مهره ایی هم ‏باشد. دیسک های بین مهره ایی می توانند به شکل برآمدگی یا می توانند به شکل ازهم گسیخته (دیسک ‏فتق) باشند. دیسک برآمده و متورم یا قسمت های دیسک فتق می تواند باعث ایجاد برآمدگی در مجرای ‏نخاعی شود یا به عصب منتهی به مجرا فشار وارد کند. رباط های متصل کننده مهره ها هم ممکن است زایل ‏شده و امکان جابجایی مهره ها فراهم شود که در نتیجه نخاع یا اعصاب تحت فشار قرار می گیرند.‏
عوامل پرخطر هم در مورد آرتروز ستون فقرات و هم مشکلات مربوط به دیسک شامل افزایش سن، وضعیت ‏اندامی ضعیف، ورزش های برخوردی، و چاقی است.‏
آسیب به ستون فقرات هم می تواند موجب تنگی مجرای نخاعی شود. به عنوان مثال، ممکن است یک شی ‏سنگین را بدون رعایت شیوه های مناسب، بلند کنید. این عمل می تواند به دیسک شما آسیب برساند یا ‏حتی موجب خروج مهره ها از ردیف عادی خودش شود. اینگونه آسیب ها باعث ایجاد فشار بر نخاع و ریشه ‏های عصبی می شود. حتی ممکن است بخشی از مهره های پشت شما از هم گسیخته شده و قطعات ‏استخوان به زور وارد مجرای نخاعی شوند.‏
هرگونه آسیب به ستون فقرات می تواند موجب ورم بافت و در نتیجه فشار بر نخاع یا ریشه های عصبی ‏شود، که همین وضعیت منجر به تنگی مجرای نخاعی و درد پشت یا درد گردن می شود.

علائم

شايعترين علائم تنگی کانال نخاع عبارتند از:

• کمر درد، به خصوص در ناحیه پایین کمر
• گردن درد و خشکی گردن
• احساس سوزن‌سوزن شدن، خارش و سوزش و بی‌حسی و خواب‌رفتگی در پایین‌تنه؛ هنگامی که ریشه عصب تحت‌تاثیر قرار‌گرفته باشد، ممکن است علائم در سراسر پایین‌تنه گسترش یابند.
• ضعف عضلانی یا درد در محدوده بالای پاها، زانوها و باسن (در‌امتداد عصب سیاتیک)
• اختلال در کنترل مثانه یا روده
• درد درهنگام ورزش کردن یا بلند کردن اجسام سنگین که معمولا به صورت ناگهانی و بلافاصله اتفاق می‌افتد.
• از دست دادن تعادل و به آسانی افتادن
• درد هنگام ایستادن طولانی مدت، سرفه، عطسه، خم شدن، کشش یا صرفا پس از بیدار‌شدن درهنگام صبح
• در موارد شدید، ضعف شدید و فلج

بعضی افراد سال‌ها زندگی عادی خود را می‌گذرانند، بدون اینکه بدانند، علائم اولیه تنگی کانال نخاع را تجربه می کنند. اما، اگرچه درصد کوچکی از افراد هیچ‌گونه درد و یا علامتی از آسیب‌دیدگی و تحلیل عصبی ندارند، بیشتر افراد به صورت تدریجی نشانه‌ها و علائم را حس‌ می‌کنند. علائم معمولا با درد خفیف در کمر یا گردن، احساس ضربان، ضعف عضلانی، و گاهی اوقات بی‌حسی شروع می‌شود. همه این‌ها نشانه‌هایی از وجود فشار فزاینده بر اعصاب کانال نخاعی است. درد ممکن است گاهی خفیف و گاهی شدید و حاد باشد. به‌مرور که التهاب و تخریب زیادتر می‌شود، ریشه‌های اعصاب نیز ممکن است درگیر‌شوند، که این خود باعث دردهای بسیار شدیدی می‌شود.

تنگی نخاع کمری

بیماری تنگی مجرای نخاعی در ناحیه پشت تحتانی (ستون فقرات کمری) می تواند موجب درد یا گرفتگی ‏عضلات پا در حین ایستادن های طولانی مدت یا پیاده روی در شما شود. احساس ناراحتی زمانی در شما ‏تسکین می یابد که شما به جلو خم شوید یا بنشینید، اما زمانیکه مجددا به حالت عمودی می ایستید درد ‏شما بازمی گردد. به این مسئله اینگونه فکر کنید: هنگامیکه در فروشگاه گشت می زنید، آیا خم شدن به ‏روی چرخ فروشگاه موجب کاهش درد شما می شود؟ دردی که بدین طریق کاهش می یابد معمولا ناشی از ‏تنگی مجرای نخاعی کمری شماست. معمولا به این نوع درد ««شبه لنگی»، «لنگی کاذب»، یا «لنگی موقت ‏دارای ریشه عصبی» اطلاق می شود.‏
سایر علائم تنگی مجرای نخاعی کمری به جزء درد ممکن است شامل بیحسی، سستی یا حس سوزش در پا ‏باشد.‏
در موارد حاد تنگی مجرای نخاعی کمری، ممکن است اعصاب ناحیه مثانه یا روده تحت فشار قرار گیرد که ‏می تواند منجر به بی اختیاری نسبی یا کامل دفع شود. اگر در کنترل دفع ادرار یا مدفوع مشکلاتی دارید، ‏حتماً باید بلافاصله درصدد درمان دارویی آن برآیید.‏

تنگی نخاع گردن

تنگی مجرای نخاعی در قسمت گردن شما (ستون فقرات گردنی) می تواند باعث ایجاد درد در ناحیه گردن و ‏کتف شما شود. ممکن است دست شما تحت پرتودرمانی قرار گیرد. تنگی مجرای نخاعی گردنی می تواند ‏موجب سردرد، کرخی و بیحسی، یا سستی ماهیچه ها شود. همچنین می تواند بر اعصاب کنترل کننده ‏تعادل شما، تاثیر گذارد که منجر به بی دست و پایی یا حالت افتادن در شما می شود. درد ناشی از تنگی ‏مجرای نخاعی گردنی ممکن است به صورت گهگاهی یا مزمن باشد، و همچنین از حالت خفیف تا شدید ‏باشد.‏

آرتروز یا تنگی کانال نخاعی

درد ناشی از تنگی کانال نخاع زمانی که پشت راست است، مانند هنگامی که کسی در حال راه رفتن است بدتر می‌شود. خم شدن به جلو، گاهی اوقات می‌تواند باعث کم شدن درد شود. درد آرتروز معمولا صبح‌ها بلافاصله پس از برخاستن از رختخواب بدتر می‌شود، در حالی که درد ناشی از تنگی کانال نخاع حالت رفت و برگشتی دارد. درد آرتروز معمولا پایدارتر است و چندان با حرکات خاصی ارتباط ندارد. در تنگی کانال نخاع کمری بیمار با راه رفتن دچار بی حسی، گزگز یا مورمور شدن اندام‌های تحتانی می‌گردد که بیمار فقط با نشستن بهبود می‌یابد. روماتیسم مفصلی، که یک اختلال خود ایمنی است، می‌تواند علایم دیگری مانند خستگی، تورم، قرمزی و تغییرات پوستی را نیز ایجاد کند. از آنجایی که تنگی کانال نخاع در اثر تحت فشار قرار‌گرفتن اعصاب ایجاد می‌شود، علائم ممکن است شامل احساس سوزن سوزن شدن، یا اختلال کنترل مثانه و روده نیز باشند. این علائم معمولا در مورد آرتروز دیده نمی‌شوند.

تشخیص

درد در قسمت میانی یا پایین کمر همیشه به سبب تنگی کانال نخاع ایجاد نمی‌شود. اختلالات دیگری نیز می‌توانند موجب درد، سوزش و بی حسی شوند، از‌جمله: فتق یا تحدب دیسک کمر، سیاتیک، عفونت، فیبرومیالژیا، پوکی استخوان و آرتروز. پزشکان برای تشخیص تنگی کانال نخاع از بیماری‌های مشابه، غالبا معاینه فیزیکی و گاهی اوقات عکسبرداری با اشعه ایکس یا  ام‌ آر‌ آی انجام می‌دهند و همچنین با بیمار درباره علائم او بحث می‌کنند. پزشکان معمولا درباره موارد زیر با بیمار صحبت می‌کنند: علائم بیمار، زمان‌هایی از روز که درد بدتر می‌شود، فعالیت‌هایی که درد را بهتر یا شدید‌تر می‌کنند، زمان و چگونگی شروع علائم و همچنین نشانه‌های دیگری که وجود دارند.

روش‌های درمانی

روش‌های درمانی متفاوتی برای این بیماری در نظر گرفته می‌شود که به شرح زیرند:

درمانهای طبیعی

روش‌های درمانی طبیعی و خانگی تنگی کانال نخاع عبارت اند از:

ورزش منظم

کارشناسان بر این باورند که یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از کمردرد و ایجاد فشار برستون مهره‌ها، انجام ورزش و حرکات کششی به طور منظم است، به خصوص تمریناتی که کل بدن، از‌جمله تمام پشت را درگیر می‌کند. ممکن است عجیب به نظر برسد، ولی ساکن و بی‌تحرک باقی ماندن (مانند تمرین و ورزش نکردن، حرکات کششی انجام ندادن و یا حتی استراحت در رختخواب) معمولا مشکلات را برطرف نمی‌کند. بنابراین در صورتی که امکان پذیر باشد، انجام فعالیت‌های سبک توصیه می‌شود. نکته کلیدی برای ورزش با وجود تنگی کانال نخاع، شروع آرام، و افزایش قدرت و تحمل در طول زمان است. ترکیبی از فعالیت‌های هوازی و تمرینات وزن بدن (تمرینات بدون وزن) ،یا سایر فرم‌های ملایم تمرینات مقاومتی قدرتی، به کاهش التهاب کلی بدن کمک کرده، قدرت عضلات را افزایش داده و مفاصل را منعطف نگه می‌دارد. ورزش منظم برای حفظ چگالی استخوان و وزن مناسب بدن نیز اهمیت دارد. این کار با کاهش خطر ابتلا به چاقی و پوکی استخوان، فشار وارده بر ستون مهره‌ها را کم می‌کند. هنگامی که به طور منظم تمریناتی برای کل بدن انجام می‌دهید، از جمله تمرینات خاصی که میان‌تنه را همراه با عضلات باسن، ران، پشت و پایین کمر تحت تاثیر قرارمی‌دهند، می‌توانید از فشار وارده بر ستون فقرات بکاهید. این کار به پایداری ستون فقرات و کاهش کشش و یا فشار روی دیسک‌های ستون فقرات کمک کرده، به علاوه از مفاصل و رباط‌هایی که ستون فقرات را به‌هم متصل نگه‌می‌دارد محافظت می‌کند. تمرین زمانی موثرتر می‌شود که قبل از اینکه حتی یک مشکل ایجاد شده باشد، انجام شود و این بدین معنی است که افراد جوان و میانسال نیز باید برای مراقبت از خود ورزش کنند.

• به عنوان یک قاعده کلی اگر احساس درد شدیدی در‌هنگام تمرین داشته باشید، تمرینات را متوقف کنید تا درباره آن با پزشک خود مشاوره نمایید.
• سعی کنید طوری ورزش کنید که ماهیچه‌هایتان گرم شده و کمی احساس خستگی کنند، اما نه اینکه خیلی خسته و یا دردناک شوند.
• تمرینات و ورزش‌هایی که می‌توانند پشت را تقویت کرده و از بروز مشکلات برای آن جلوگیری کنند شامل شنا، پیاده روی سریع، دوچرخه سواری، ایروبیک در آب، تمرینات مقاومتی نیم تنه و کمر، و تمرینات اینتروال با شدت بالا برای کسانی که بتوانند تمرین‌های شدیدتری را انجام دهند، می‌باشد. برای بعضی افراد، انجام حرکات وقتی از وسایل کمکی برای ورزش استفاده می‌کنند، یا خم‌می‌شوند، آسان‌تر است، مانند نگه داشتن دسته‌های دوچرخه یا دسته‌های دستگاه الپتیکال. تمریناتی که می‌تواند به تقویت پشت و نیم تنه کمک کند، شامل اسکات، و حرکات شکمی‌ای که زانو به سمت قفسه سینه حرکت می‌کند، چرخش لگن و حرکات کامل بدن می‌باشند.

کشش

کشش ستون فقرات راهی طبیعی برای ریلکس کردن عضلات گرفته‌است که برای منعطف ماندن بدن و جلوگیری از اسیب و سفتی یا گرفتگی عضلات مفید است. انجام حرکات کششی بعد از تمرین، و نیز گرم‌کردن بدن پیش از تمرین بسیار مهم است. تمرکز بر تنفس عمیق در حال کشش، می‌تواند یک راه عالی برای از بین بردن فشار باشد. حرکات کششی برای کمک به پیشگیری یا کاهش درد پشت یا درد سیاتیک شامل موارد زیر است:

• نشستن در حالی‌که پاها مستقیم به جلو کشیده‌شده‌اند.
• کشش زانو به‌ داخل قفسه سینه
• برای کشش پشت، در‌حالی که به پشت دراز کشیده اید، سینه یا پاها را از زمین جدا کنید.
• کشش عضلات چهارسر، می‌تواند با ایستادن و خم کردن یک زانو و کشیدن همان پا به سمت پشت انجام‌شود.
• برای کشش عضلات ران و عضله چرخاننده ران، به پشت روی زمین بخوابید، پاها را خم کرده و مچ یک پا را روی زانوی پای دیگرقرار دهید. برای عمیق‌تر کردن کشش می‌توان پشت ران‌ها را به سمت سینه کشید.

کایروپراتیک

حالت یا وضعیت مناسب بدن در هنگام ایستادن، نشستن یا ورزش کردن، به محافظت از ستون فقرات کمک می‌کند و به‌طورکلی باعث کاهش فشار وارده بر پشت می‌شود. خمیده بودن و قوز کردن، می‌تواند باعث ایجاد فشار در اطراف ستون فقرات شود، بنابراین سعی کنید صندلی‌ای انتخاب کنید که قابل تنظیم بوده وپشت شما بتواند در حالت مستقیم قراربگیرد، پاشنه‌ها روی زمین قرار‌داشته، زانوها فقط کمی خم و چانه موازی با کف زمین باشد. اگر مدت زمان زیادی روی یک صندلی نشسته‌ باشید و متوجه شوید که آن صندلی پشت کمر شما را پشتیبانی نمی‌کند، می‌توانید یک بالش برای پشتیبانی اضافی پشت خود قرار‌دهید. یک راه موثر برای درمان ضایعه موضعی و کمر درد این است که به یک متخصص کایروپرکتیک مراجعه کنید. متخصصان کایروپرکتیک برای تنظیم ستون فقرات با استفاده از دست مهارت دارند و این کار را طوری که به بهبود وضعیت و کاهش درد عصب یا آسیب کمک کند، انجام می‌دهند. یک متخصص کایروپرکتیک می‌تواند حرکات کایروپرکتیکی متناسبی را برای تنظیم و تطبیق دیسک‌های ستون فقرات، جلوگیری از فشردگی و یا پیشرفت بیشتر بیماری در کانال نخاعی، و کاهش درد پشت، گردن و عصب سیاتیک اجرا نماید.

فیزیوتراپی

انجام حرکات و فعالیت ها بدنی‌ای که به تایید پزشک رسیده‌باشند می‌تواند به روند بهبودی و سرعت بخشیدن به آن کمک کند، از‌این‌رو، مراجعه به یک متخصص فیزیوتراپی می‌تواند مفید باشد. فیزیوتراپیست می‌تواند به شما کمک کند تا با انجام تمرینات بدنی خاصی که عضلات بالای پا، تنه و پشت را تقویت می‌کند، شرایطتان را بهبود بخشید. در فیزیوتراپی، گاهی اوقات از دستگاه‌ها یا تجهیزات ویژه برای انجام تمرینات شکمی استفاده می‌شود که به کاهش فشار ستون فقرات کمک می‌کند.
فیزیوتراپی همچنین می‌تواند به بیماران آموزش دهد که چگونه وضعیت بدنی خود را بهبود‌ببخشند و راهنمایی‌هایی را برای استفاده از کفش، صندلی، تشک، بالش و... مناسب ارایه می‌کند. بعد از مدتی، معمولا بیماران به راحتی می توانند بدون کمک فیزیوتراپیست، به تنهایی به ورزش خود ادامه دهند.

طب سوزنی

متخصصان طب سوزنی بر‌این باورند که دربدن ما یک انرژی‌ای به نام چی وجود دارد. آنها فکر می‌کنند زمانی که انرژی چی مسدود شده‌باشد، بیماری‌های جسمی ایجاد خواهد‌شد. کار طب سوزنی بازگرداندن جریان سالم و قوی انرژی چی در بدن است. (این رویکرد شرقی نسبت به درمان، با مفاهیم علمی طب غربی متفاوت است، و لزوما بهتر و یا بدتر از ان نیست، بلکه فقط با آن متفاوت است.) در طب سوزنی، متخصص، سوزن‌های ظریفی را به بدن شخص درنقاط خاصی که صدمه دیده وارد می‌کند که واقعا دردناک هم نیستند. شواهدی وجود دارد که طب سوزنی ممکن است باعث تحریک ترشح اندورفین که یک ماده شیمیایی ضد درد در خود بدن است بشود. طب سوزنی فقط در کاهش درد می‌تواند کمک کننده باشد و اثری روی بهبود تنگی کانال ندارد.

روش‌های دیگر طبیعی تسکین درد عبارت اند از:

• استفاده ازحرارت یا یخ می‌تواند به طور طبیعی درد خفیف و التهاب را کنترل کند. یخ گذاشتن روی ناحیه متورم در طول 72 ساعت اول بعد از درد، از زیاد شدن تورم جلوگیری می‌کند. برای استفاده ازیخ، بسته یخ را دو بار در روز، هر بار حدود 15 دقیقه بر موضع درد قرار‌دهید.
• تا زمانی که ناحیه دردناک ملتهب یا قرمز نیست، می‌توانید چندین بار در روز، از پد حرارتی با درجه حرارت کم یا متوسط از 15 تا 20 دقیقه استفاده کنید، این‌کار را می‌توان با قرار دادن پد روی پشت و یا پیچاندن آن در اطراف پشت کمر در حالی که نشسته‌اید انجام دهید.
• دوش یا حمام داغ نیز یکی دیگر از روش‌های مناسب و موثر برای تخفیف درد است. می‌توانید نمک منیزیم سولفات، یا روغن‌های تسکین دهنده مانند روغن نعناع یا اسطو خودوس را نیز برای نفوذ و آرام کردن ناحیه التهابی، به حمام گرم خود اضافه کنید.
• ماساژ مناطق دردناک کمک می کند تا ماهیچه‌ها شل شده، و انقباض، گرفتگی و سفتی عضلات برطرف شود.

ماشاژ جریان خون را افزایش داده و حتی تولید اندورفین که باعث کاهش درد می‌شود را افزایش می‌دهد. با این حال، قبل از شروع درمان با ماساژ، اگر در مورد شدت بیماری خود مطمئن نیستید، توصیه می‌شود که با پزشک خود مشورت کنید.

خوراکیهای ضد التهاب

• کاهش وزن اضافی می‌تواند فشار ناشی از وزن را در ستون فقرات کمری کاهش دهد و یا مانع از تنگی کانال نخاع شود. یک رژیم سالم به حفظ توده عضلانی نیز کمک می‌کند و شما را از التهاب زیاد و یا عوارض شدیدی که می‌تواند مشکل تنگی نخاع را بدتر کند محافظت می‌کند. التهاب زیاد، استخوان‌ها، عضلات و مفاصل شما را تضعیف می‌کند، که این باعث می‌شود با افزایش سن بیشتر در معرض مشکلات نخاعی قرار بگیرید.
• مصرف غذاهایی از قبیل شکر، گوشت‌های فراوری‌شده، محصولات کشاورزی که سموم شیمیایی به آنها پاشیده شده، دانه‌ها و غلات تصفیه شده، مشروبات الکلی و تنقلات بسته‌بندی‌شده را کاهش دهید. مصرف غذاهای ضد التهابی را افزایش دهید، مانند: سبزیجات سبز‌برگ، روغن‌های سالم شامل روغن زیتون بکر و روغن نارگیل، محصولات پروتئینی کاملا اورگانیک (مثل تخم مرغ‌های بومی، گوشت دام‌هایی که علوفه طبیعی خورده‌اند، وماهی‌های غیر‌پرورشی) و مواد‌غذایی تخمیر‌شده حاوی پروبیوتیک.
• زنجبیل نیز یک ضد‌التهاب طبیعی است، همچنین کورکومین (زردچوبه)، مکمل‌های برملائین (که از ساقه‌های آناناس گرفته‌می‌شود)، ناتوکیناز(از سویا به‌دست می‌اید)، سرپپتاز (آنزیم کرم ابریشم) و پاپایان (آنزیم پاپایا).
• افزودنی‌هایی که برای کاهش درد خوبند شامل زردچوبه، روغن ماهی امگا 3، گلوکوزامین، MSM و آنزیم‌های پروتئولیتیک می‌باشد.
• سایر عوامل مهم برای کاهش التهاب عبارتند از: اجتناب از مصرف سیگار و داروهای روانگردان، کاهش استرس و خواب خوب.

دارو

درد پشت اغلب به علت کشیدگی عضلات، ضربات و یا آسیب‌های جزئی است که معمولا در عرض چهار تا شش هفته بهبود می‌یابند. با این حال، اگر یک پزشک تشخیص تنگی کانال نخاعی گردن و کمر بدهد، استراحت و زمان به تنهایی برای درمان ستون فقرات کافی نیست. روش معمول برای تنگی کانال نخاعی اغلب شامل موارد زیر است:

• داروهای ضد التهاب معمولی (بدون نیاز به نسخه)
• اشکال دیگری از داروهای ضد درد، مانند استامینوفن (به عنوان مسکن برای استفاده طولانی مدت کمی بهتراز داروهای ضد التهابی است.
• داروهای شل‌کننده عضلات و یا داروهایی که برای کاهش اسپاسم عضلانی استفاده می‌شوند (این داروها اغلب برای سالخوردگان توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است باعث عوارض جانبی و تداخل با سایر داروها شوند.)
• داروهای مخدر به صورت کوتاه مدت برای موارد شدید درد ناشی از عصب، استفاده می‌شوند.

جراحی

اکثر بیماران مبتلا به تنگی نخاعی به درمان‌های غیر‌جراحی (مانند دارو) پاسخ می‌دهند، بنابراین ممکن است لازم نباشد عمل جراحی انجام شود. با این حال، موقعیت‌هایی وجود دارد که ممکن است تصمیم به جراحی ستون فقرات بگیرید.

شما در صورتی ممکن است واجد شرایط عمل جراحی ستون فقرات باشید که:
درد کمر و ساق پا فعالیت های عادی شما را محدود کرده و یا در کیفیت زندگی شما اختلال ایجاد کند
نقص های پیشرونده عصبی، مانند ضعف پا و یا بی حسی در شما ایجاد شود
عملکرد طبیعی روده و مثانه را از دست بدهید
در ایستادن و یا راه رفتن دچار مشکل شوید
درمان داروئی و فیزیوتراپی بی اثر باشد
وضعیت سلامت مناسبی داشته باشید

به طور‌معمول، جراحان از 2 تکنیک جراحی برای جراحی تنگی کانال نخاعی کمر و گردن استفاده می‌کنند که عبارتند از:

• دکمپرشن یا برداشتن فشار: جراح فشار بافت را از روی ساختار عصبی حذف می‌کند و با این کار فضا در کانال نخاعی (برای نخاع) یا در سوراخ مهره ای یا سوراخ بین مهره ای (برای ریشه‌های عصبی) بیشتر می‌شود.

 تثبیت ستون مهره‌ها: در این روش جراح حرکت بین مهره‌ها را محدود می‌کند.

اگر عمل جراحی از طریق یک برش نسبتا بزرگ در پشت انجام شود، این عمل جراحی باز است. یکی دیگر از گزینه‌ها جراحی کم تهاجمی است، که از طریق چند برش کوچک انجام می‌شود. جراح ممکن است از یک میکروسکوپ، آندوسکوپ یا دوربین کوچک و وسایل جراحی بسیار کوچک استفاده کند. با این حال، جراحی کم تهاجمی برای همه موارد مناسب نیست. اگر جراح نیاز به کار بر روی تعداد زیادی از مهره‌ها داشته باشد، احتمالا نیاز به جراحی باز است.

خطرات عمل

همانند هر عمل جراحی، جراحی تنگی کانال نخاعی گردن و کمر هم خطراتی دارد. پزشک قبل از این که از بیمار بخواهد فرم رضایت نامه جراحی را امضا کند، درباره خطرات احتمالی جراحی با او صحبت خواهد کرد. عوارض احتمالی شامل موارد زیر است، اگرچه محدود به اینها هم نیست:

• خطرات کلی بیهوشی
• آسیب دیدن نخاع یا اعصاب
• عدم بهبودی فیوژن استخوانی (پوسیدوآرتروسی) یا جوش نخوردگی استخوان
• عدم بهبود بیماری
• شکستگی یا خرابی ابزار و وسایل کارگذاشته شده در بدن
• عفونت و یا درد استخوان در ناحیه جراحی

مراقبتهای پس از عمل

بعد از عمل جراحی شما فورا بهتر نخواهید شد. به احتمال زیاد 24 ساعت بعد از جراحی قادر خواهید بود که از تختخواب بلند شوید و برای 2 تا 4 هفته باید داروهای مسکن مصرف نمایید. پس از عمل جراحی، به شما دستورالعمل‌هایی در مورد نحوه درست نشستن، برخاستن و ایستادن ارایه خواهد شد. مهم است که به بدن خود برای بهبودی زمان بدهید، به همین دلیل پزشک شما احتمالا توصیه می‌کند که فعالیت‌های خود را محدود کنید: به طور‌کلی، هیرکاری که باعث شود ستون فقراتتان زیاد حرکت کند، انجام ندهید. در طول دوره نقاهت، باید از ورزش‌هایی که مستلزم تماس فیزیکی، چرخش یا بلند کردن اجسام سنگین است اجتناب کنید. بعد از جراحی، محتاط و نسبت به علایم خود هوشیارباشید.هرگونه مشکل، مانند تب، افزایش درد یا عفونت، را به پزشک خود فورا اطلاع دهید. شما همیشه باید به خوبی از بدن خود مراقبت کنید و عادات سالمی داشته‌باشید، اما بعد از جراحی باید به طور ویژه نکات سلامتی را رعایت کنید. شما باید:

• درست بنشینید و درست بایستید.
• یاد بگیرید که صحیح اشیا را بلند کنید.
• به طور منظم ورزش کنید. (به خصوص تمرینات هوازی کم فشار خوبند، با‌این‌حال قبل از آن با پزشک خود مشورت کنید)
• از تجهیزات ورزشی مناسب استفاده نمایید.
• وزن بدن خود را به وزن سلامت رسانده و نگه‌دارید.
• غذاهای سالم بخورید (یک رژیم متعادل و کم چرب غنی از میوه ها و سبزیجات و حاوی میزان کافی از کلسیم )
• سیگار نکشید.